Меланхолија / Melankoli

Се чини дека она што судбински го одредува е миграцијата, авторовата распнатост меѓу два хронотопа, меѓу две (во нешта блиски, во нешта многу различни) култури. Имено Ерол Туфан е Турчин роден во Македонија каде го поминува детството и дел од младоста, тоа е татковината на неговата младост, за подоцна да се пресели во Турција, татковината на неговите корени. Кај Туфан меланхолијата не произлегува од тешкотиите при адаптација во новата татковина или од сознанието дека никогаш не си свој на свое, како што тоа е случај кај многумина мигранти кои ги напуштаат своите татковини од економски причини или заради војна, туку од чувството на неминовен недостаток од нештата кои ги чувствува свои. За Туфан Македонија е синоним за младоста, па сликите кои го доловуваат меланхоличното навраќање кон младоста и кон местата на таа младост, се уверливи, исполнети со емпатија и приврзаност кон нешто што одминало, како што се уверливи и нивните споредби со сегашноста и со одредниците на сегашноста. Овие поетски слики не соодветствуваат на меланхоличната расположба на уметникот за која Роберт Бартон пишуваше уште во 17. век, дефинирајќи ја улогата на меланхолијата во литературата. Кај Туфан, тоа е сеприсутна, постојано присутна, поделеност меѓу таму и тука, меѓу тогаш и сега. Тоа е начин на живот во кој меланхолијата предизвикува нова меланхолија. На тој начин, кругот се затвора.